Maluchy na religii

Nawijany quiz Uczestników dzielimy na 2 grupy. Wybieramy liderów, którzy stają naprzeciwko siebie i trzymają w palcach koniec ok. półtorametrowej wełnianej nitki. Katecheta zadaje im jednocześnie pytania. Lider grupy, która najszybciej prawidłowo odgadnie, nawija raz włóczkę wokół ręki. Kończymy quiz, gdy ręce uczestników dotkną się. Przecinamy nitkę i porównujemy długości J

List Jeśli chcesz, aby uczniowie lepiej zapamiętali któreś ze zdań Pisma Świętego i bardziej skupili się na Jego słuchaniu, napisz je na kartce i włóż do koperty. Warto, aby najpierw dzieci przez chwilę zastanawiały się od kogo jest ten list albo co tak ważnego Pan Jezus chce im dziś przekazać. „Przekonamy się, czy zgadliście?” 

Głuchy telefon Tę zabawę zna chyba każdy z nas, ale ilekroć brakuje mi pomysłów jak wprowadzić nowe zagadnienie, czy coś powtórzyć, ona sprawdza się idealnie :) Dzieci siedzą na dywanie w kole i mówią szeptem słowo osobie siedzącej obok. Musi ono niezmienione przejść przez wszystkie uszy. Podaję tu zawsze jakieś kluczowe słowa do tematu, tak aby dzieci same odgadły o czym będziemy mówić. W ten sposób też dużo lepiej je pamiętają!

Z dzwonkiem Dobrym sposobem na wyciszenie dzieci jest użycie dzwonka :) Ale nie, nie dzwonimy nim tylko dzieci muszą go "zaczarować" tak, aby on nie dzwonił w ich rękach. Gdy mam tylko chwilę na tą zabawę, uczniowie podają go sobie z rąk do rąk, tak aby nikomu nie zadzwonił. Inne oczywiście nasłuchują, czy się udało. Możemy też pobawić się w "Króla ciszy". Na środku dywanu kładę dzwonek, a na brzegu krzesło, czyli tron. Wyznaczam pierwszą osobę, która podejmie próbę zostania królem. Kandydat na króla ciszy musi podnieść dzwonek, przenieść go i postawić obok tronu. Kiedy się uda i dzwonek nawet nie drgnie, siada na tronie. Teraz nowy król wyznacza z poddanych kolejnego kandydata do tronu. Przy okazji "Króla ciszy" możemy opowiadać dzieciom o ciszy, którą należy zachować w kościele, czy o specyfice Wielkiego Postu, podczas którego nie ma hucznych zabaw.

Chmurki Gdy zbliża się Uroczystość Wszystkich Świętych, chętnie wracam do zabawy w "chmurki". Na dywanie rozkładamy szarfy (ja wykorzystuję też to, że w wielu salach dywan jest w kwiatki). Zamieniamy je w chmurki, po których skaczą aniołowie w niebie. Podczas utworu "Niebo jest w sercu mym", dzieci przeskakują z chmurki na chmurkę. Gdy wyłączam muzykę, każdy anioł musi stanąć nieruchomo na jednej chmurce. Daję tu też różne zadania - np. aniołowie stają na jednej nodze, z rękami w górze, czy złożonymi do modlitwy.

Sposób na... ciszę Czasem jest to rzeczywiście niełatwe zadanie;) Chcę Wam dziś sprzedać parę moich wypróbowanych sposobów jak uspokoić rozbrykane dzieciaki, ale też nie zdzierać swojego gardła przekrzykując wiele osób. Gdy wchodzę do sali, a maluchy szaleją i niektóre jeszcze nawet mnie nie zauważyły, włączam płytę z dobrze znaną im piosenką z pokazywaniem (np. "Bóg kocha mnie"). Zaczynam z kilkoma, a za chwilę na dywanie śpiewają już wszyscy:) Oczywiście dobrze jest też mieć pod ręką dzwonek, czy tamburyn. Można też powiedzieć: "Kto mnie słyszy klaśnie raz" i część dzieci klaśnie, "kto mnie słyszy klaśnie dwa", "...klaśnie trzy"- i już dołączą wszyscy:) Podobnie działa u przedszkolaków "Słoneczko świeci" - i dzieci pokazują rękoma świecące słoneczko na niebie, "Deszczyk pada" - wtedy rękoma uderzają o podłogę, "Wiatr wieje" - wyginają się na boki. Dzięki temu mogą się też trochę poruszać - stoją na palcach p

Sposób na... naukę znaku krzyża Jako katecheci wszyscy się z tym borykamy. Jest to chyba jedna z trudniejszych rzeczy, którą próbujemy nauczyć nasze maluchy. Która ręka? jak? ;) Gdy mam pierwsze zajęcia z najmłodszymi, najpierw pokazuję im krzyż. Opisuję, że to najważniejszy nasz znak, że możemy w wielu miejscach go zobaczyć i też często go rysujemy. W tym momencie pytam dzieci, czy lubią rysować - zwykle chór odpowiada głośne "taaak". - Czy rysowaliście już kiedyś niewidzialną kredką? Wszyscy do ręki biorą "niewidzialną" kredkę i sprawdzają czy działa - w powietrzu kreślą ręką koło. Dalej rysujemy przed sobą jak największy krzyż, potem trochę mniejszy, aż wreszcie mówię, że na religii krzyż rysować będziemy często nie na kartce, nie w powietrzu, ale na sobie. I jeszcze dobra rada zasłyszana na warsztatach - aby zobrazować dzieciom, które ramię jest pierwsze, warto wytłumaczyć im, że najpierw prawą ręką robią ruch, jakby chciały przytulić Pana Jezusa do sw

Emotikony Katecheta rozkłada w sali emotikony. Dzieci ustawiają się przy wybranym obrazku, który pokazuje ich dzisiejsze emocje – radość, smutek, strach itp. - „A jak czuli się bohaterowie dzisiejszej historii?” I tak możemy już przejść do wielu opowiadań – np. o radości pasterzy ze spotkania z Nowonarodzonym, strachu Maryi i Józefa o zagubionego Jezusa i radości odnalezienia, czy żalu syna marnotrawnego. W trakcie czytania uczniowie podchodzą do obrazów ukazujących uczucia danych postaci. Inną wersją tej zabawy będzie pokazywanie danych stanów emocjonalnych tylko mimiką i gestem. Nauczyciel może tez rozdać małe obrazki wszystkim uczniom, którzy będą podnosić je w górę.

Aktorzy Uzgadniamy z dziećmi, że są aktorami i grają do słuchanego opowiadania. Czytamy je bardzo powoli, a wszyscy pokazują co robią i czują jego bohaterowie. Świetnie pasuje tu choćby historia o burzy na jeziorze.

Pantonima narracyjna, minidrama Na początku przydzielamy dzieciom konkretne role. Katecheta jest narratorem, a wybrani uczniowie odgrywają krótkie scenki z poznanych historii biblijnych – np. o synu marnotrawnym, miłosiernym Samarytaninie, czy drodze Józefa i Maryi do Betlejem i poszukiwaniu schronienia (warto tu przebrać aktorów i dać Maryi choćby niebieski szal, a Józefowi zielony lub brązowy).