Bo w grupie siła!
Na początku roku szkolnego (ale nie tylko) warto zadbać o integrację grupy. Pokażmy maluchom, że to wspaniale, że mają tylu kolegów wokół siebie - razem z nimi się uczą i bawią, mogą sobie nawzajem pomagać i sprawiać radość.

Jak tego dokonać? Zwyczajnie :) Oto trzy sposoby:

• "Dobrze, że jesteś" - śpiewamy z dziećmi tę piosenkę tańcząc wszyscy w kole. Ruchy niech będą proste, np. przesuwamy się do boku, do przodu, zmieniamy kierunek, machamy głową na boki przy słowach "Źle by to było".
  Następnie uczniowie dobierają się w pary i śpiewają ulubionej koleżance czy koledze, że cieszą się, że są z nimi. Jeśli mamy czas, spróbujmy zrobić zmianę kilka razy.
  
• "Mam chusteczkę haftowaną" - kto nie zna tej piosenki! Ale polecam :)
  Spokojnie możemy śpiewać ją z trzylatkami. Ma też tą zaletę, że śpiewa się ją bardzo łatwo, nawet bez podkładu muzycznego.
  Potrzebna jest jedynie jakaś chustka, apaszka. Dzieci siedzą w kole, a jeden uczeń jest w środku i śpiewa (oczywiście inni mu pomagają):
  
  
  Mam chusteczkę haftowaną co ma cztery rogi,
  kogo kocham, kogo lubię
  rzucę mu pod nogi.
  Tego kocham,
  tego lubię,
  tego pocałuję,
  a chusteczkę haftowaną Tobie podaruję.
  
  

  Na koniec dziecko podaje wybranej osobie chusteczkę i następuje zmiana.
  Ważna modyfikacja jest tu też w tekście! W oryginale jest: Tej nie kocham, tej nie lubię. Nie wyobrażam sobie, by tak śpiewać, tym bardziej na katechezie ;) Nowa wersja jest bardziej pozytywna :)
  Jeśli mam mało czasu (a ważne jest, aby każdy uczeń choć raz zdążył otrzymać rekwizyt), skracam śpiewanie do słów: rzucę mu pod nogi.
  
• "Przewodnik"
  Przy tej zabawie pokazujemy podopiecznym, że mogą troszczyć się o siebie nawzajem i pomagać, że potrzebują siebie nawzajem w różnych sytuacjach.
  Jedna osoba jest przewodnikiem drugiej, która ma zawiązane oczy. Na dywanie rozstawiamy kilka przeszkód (jakiś zabawek, czy maskotek). Czy uda się pomóc tak, by chwilowo niewidoma osoba nie przewróciła się o nie?